Elbrus c.d.

ELBRUS, Oszhomaho, (5643m n.p.m.) zwany też Górą Szczęścia lub Władcą Wichrów, jest wygasłym wulkanem, to najwyższy szczyt Kaukazu i najwyższy szczyt Rosji. Położony jest w centralnej części łańcucha Wielkiego Kaukazu, 11 km na północ od głównej grani, która stanowi aktualnie granicę z Gruzją. Góra jest wygasłym stożkiem wulkanicznym zbudowanym głównie z andezytu, posiada dwa wierzchołki (wyższy zachodni 5643m n.p.m. i niższy wschodni 5621m n.p.m.) stąd jego nazwa oznaczająca „Piersi dziewicy”. Elbrus jest silnie zlodowacony – znajduje się tu ponad 50 lodowców o łącznej powierzchni ok. 144 km2. Nazywany bywa Małą Antarktydą.

Choć próżno szukać na Elbrusie ścian skalnych, przepaści, eksponowanych podejść to jednak na turystów wysokogórskich czekają tu inne niebezpieczeństwa. Ponieważ Elbrus „przerasta” okoliczne szczyty prawie o 2 km charakteryzuje się wyjątkowo zmienną pogodą, bardzo silnymi wiatrami i niskimi temperaturami. Rozległość góry w połączeniu z wszechotaczającą bielą powoduje duże trudności w orientacji. Główna droga wejściowa (z Azau, przez schroniska Barrels i Priut) jest wytrasowana tak, iż omija strefy ze szczelinami, ale w innych miejscach są one całkiem liczne. Z uwagi na brak możliwości gromadzenia się śniegu na Elbrusie niemal nie obserwuje się lawin.

Kolejne wieści – grupa znalazła się u podnóża góry:

Nie obeszło się również bez łapówek i innych „normalnych” na ichniejsze warunki niespodzianek. Biurokracja w Rosji przechodzi samą siebie ale to rozdział na osobną relację. Bagaże bardzo ciężkie, namioty rozbito o 22.40 czasu lokalnego. Pozdrowienia!

Ten wpis został opublikowany w kategorii Aktualności. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.